www.dubbing.fora.pl

[Dezerter]

Łódzki potencjał

[podpis] ROZMAWIAŁA JOANNA PODOLSKA; ROZMAWIAŁA JOANNA PODOLSKA
GW Łódź nr 168, wydanie z dnia 20/07/2001 , str. 5
FILM. Rozmowa z włoskimi producentami

W Łodzi powstanie debiut fabularny Gabriele Iacovone, absolwenta łódzkiej filmówki.

"Non sono io" (To nie ja) opowiada historię Sycylijczyka, który uciekając przed swoją przeszłością trafia do łódzkiej pizzerii. Producentami filmu są Raimondo Crociani i Carlo Broglio. Obaj są znanymi we Włoszech montażystami.

Joanna Podolska: Dlaczego wybraliście na swój producencki debiut film Gabriele Iacovone?

Raimondo Crociani: - Mieliśmy do wyboru dwadzieścia scenariuszy. Ten wydawał nam się interesujący. Łączy ciekawą współczesną historię i jest możliwy do realizacji. Okazało się, że to dobry wybór. Film został również wytypowany przez komisję ministerialną i zdobył dotację.

Z jakiego powodu zdecydowaliście się robić zdjęcia w Łodzi?

Carlo Broglio: - Tutaj jest odpowiednia sceneria potrzebna do oddania atmosfery filmu. By znaleźć podobne klimaty we Włoszech, trzeba byłoby zbudować sztuczne miejsca. Poza tym chcieliśmy spełnić oczekiwania reżysera, który bardzo chciał kręcić ten film w Łodzi (śmieją się). On jest zakochany w tym mieście.

Podzielacie jego zachwyt?

R.C.: - Miasto przypomina trochę Włochy z czasów neorealizmu, takie późne lata 40. Wspaniałe są stare łódzkie fabryki. To świetna sceneria filmowa. Szkoda, że taki materiał twórczy jest niewykorzystany. Ale jedna sprawa to plenery do filmu, a druga to potencjał producencki, który jest w Łodzi. Mam nadzieję, że kiedy Polska wejdzie do Unii Europejskiej będzie tu można robić mnóstwo filmów.

C.B.: - Mamy pomysł, by przenieść do Polski dubbing. Zauważyliśmy, że dialogi większości filmów w waszej telewizji czyta lektor. To straszne bezczeszczenie sztuki jaką jest film. Film to nie tylko obraz, ale dźwięk, muzyka. Jeśli słychać lektora, nie słychać nic innego.

Osobiście nie znoszę dubbingu. Zdecydowanie wolę napisy, jak w kinie.

C.B.: - To dlatego, że w Polsce nie ma kultury dubbingu. U nas wszystkie filmy są dubbingowane.Wszystko zależy od tego, jak jest on zrobiony. Łódź jest dobrym miejscem, by powstało tu centrum dubbingu. Jest uczelnia filmowa, jest grupa profesjonalnych aktorów, których można tego nauczyć.

R.C.: - Wraz z rozwojem techniki cyfrowej sytuacja robi się coraz prostsza. Każdy może sobie wybrać język filmu. Jednak jest to możliwe tylko pod warunkiem, że oddzielnie robi się dialogi, efekty specjalne, muzykę. To również szansa dla polskiego kina, by w większym stopniu mogło być prezentowane w świecie.

A napisy nie rozwiązują problemu?

C.B.: - Czytając napisy traci się 50-60 proc. jakości filmu. Albo ogląda się obraz, albo czyta dialogi.

Rozumiem, że "To nie ja" będzie pokazywane w Polsce z dubbingiem.

R.C.: - Na pewno tak. Film będzie robiony po włosku, ale oczywiście pojawiają się fragmenty polskich dialogów. Wtedy będą włoskie napisy.

Czy w Polsce filmy robi się taniej niż we Włoszech?

R.C.: - Biorąc pod uwagę ceny przelotów i hoteli to koszt pewnie się wyrówna. Budżet jest raczej typowy dla debiutu fabularnego. Nie mamy wielkich gwiazd, ale dobrych włoskich aktorów, którzy zapewnią mu rangę.

Kiedy film będzie gotowy?

C.B.: - Wiosną przyszłego roku.

ROZMAWIAŁA JOANNA PODOLSKA; ROZMAWIAŁA JOANNA PODOLSKA

[kamilbian]

od razu, jak przeczytalem tekst tej dziennikarki, ze nie znosi dubbingu, to wowczas poczulem, ze to ja jej nie znosze x-( Super, ze wloski film jest (mam taka nadzieje) zdubbingowany.

[Pottero]

Przy czytaniu artykułów na tym forum warto jednak zwracać uwagę na datę ich dodania, jak również – co najważniejsze – datę publikacji artykułu w prasie. Artykuł pochodzi z 2001 roku, film premierę miał najprawdopodobniej w 2002 (chociaż nigdzie nie można znaleźć oficjalnej daty), a do Polski – a to ci niespodzianka! – w ogóle nie trafił, tak więc nie ma go kto zdubbingować. Biorąc pod uwagę to, że od jego premiery minęło już siedem lat i nie był w Polsce pokazywany, już go raczej nie zobaczymy. Chyba że cudem prawa do emisji kupi jakaś telewizja i puści go z lektorem. Jedynym włoskim aktorskim filmem, który po 2001 roku trafił do polskich kin z dubbingiem (w dodatku koszmarnie niskiej jakości, jak i wszystkie pokrewne) pozostaje chyba dylogia Jan Paweł II: Papież, który został człowiekiem.